Każdy ma serce pełne samolubstwa i marzenie o wędrowaniu po świecie.
Na rozległych równinach, przystojny rower lub motocykl galopował prostą drogą, zostawiając samotne plecy. Wszystko dryfuje na autostradzie, tego rodzaju fabuła jest głęboko wpisana w mój umysł, trwa.
Wiele lat temu mój ojciec przyjechał do Los Angeles. Rozmawiając z ojcem, chciałem pojechać z nim na przejażdżkę po Górach Skalistych. Ze względu na pracę i fakt, że mój ojciec jest daleko w Hongkongu, nie było czasu, aby to zrobić. W sierpniu 2016 r., kiedy samolot mojego ojca wylądował na lotnisku w Los Angeles, wiedziałem, że wszystko, co miałem w głowie, stanie się rzeczywistością! Może to ostatnia szansa!
Wiem, że im mój ojciec jest starszy, tym mniej prawdopodobne jest, że z nim zostanę. Ta wyprawa w Góry Skaliste może być ostatnim razem, kiedy jestem z nim tak długo; a wszystkie te rzeczy przyniosła mi jazda na rowerze i będę tak jeździć na zawsze!
Często ludzie powoli zmieniają się w drodze.
Pierwszym przystankiem naszej wyprawy było Vancouver, a całą trasę, liczącą 900 kilometrów, przebyliśmy sami. Wyruszając z obozu w Parku Narodowym Jasper, przejechaliśmy przez Pyramid Mountain, Patricia Lake, przekroczyliśmy Icefields Parkway i zmierzyliśmy się z różnymi poziomami tras w Parku Narodowym Banff. Park.Together, Spotkałem wielu młodych ludzi, którzy jeździli na rowerach i motocyklach. Wędrowali na zewnątrz, od miejskich białych kołnierzyków po wiejskich szczupłych młodych ludzi, z niewielką ilością pieniędzy i bagażem, a okrążenie Gór Skalistych zajęło im ponad miesiąc. Czasami nie mogą się umyć przez kilka dni. Są tak zmęczeni jazdą, że bolą ich talie i nogi. Muszą kontynuować jazdę. Dlaczego traktują takie gorzkie zachowanie jako przyjemność?
Później poznawałem coraz więcej takich osób. Dopiero wtedy zrozumiałem, że w młodości każdy potrzebuje szaleństwa, nie przejmowania się innymi, szukania własnej rebelii, to krok w kierunku samokształtowania. To także ważny proces wędrowania po naturze, kultywowania odwagi i entuzjazmu do życia, zrozumienia mądrości życia. Muszę przyznać, że gdybym nie wędrował przez 2 miesiące, nie zrozumiałbym takiej grupy ludzi.
„Masz czas robić to, co lubisz, powinieneś być dumny”.
„Nigdy nie myślałem o tym, żeby być kimś innym, po prostu jestem sobą”.
Uwielbiam kolarstwo górskie z całego serca! Podczas wyprawy w Góry Skaliste znalazłem grupę podobnie myślących rowerzystów i odkryłem wartość samoistnego istnienia. Podczas tej przejażdżki mój ojciec i ja mieliśmy różne problemy z naszymi rowerami górskimi. Niska prędkość utrudniała mi znalezienie pasji do sprintu, zepsute hamulce sprawiły, że prawie upadłem, a zablokowany łańcuch spowodował kraksę. Na szczęście, dzięki pomocy przyjaznych i entuzjastycznych Kanadyjczyków z okolicy, całą przejażdżkę można ukończyć bezproblemowo.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych zastanawiałem się nad pewnym pytaniem: czy tak trudno jest znaleźć ekologiczny rower górski z długim czasem pracy na baterii, pięknym designem, wysoką jakością, przystępną ceną i możliwością darmowej zmiany biegów?
Po prostu to zrób. Skontaktowałem się więc z przyjaciółmi i wspólnie założyliśmy markę rowerów elektrycznych VIVI.
Powstanie VIVI nie było gładkie. Na szczęście przeszliśmy przez to wszystko hardships.It stopniowo stała się liderem na rynku elektrycznych rowerów górskich i praktykiem życia o niskiej emisji dwutlenku węgla.